বিদ্যমান আটাইতকৈ ধুনীয়া ফুলবোৰৰ এটাৰ বিষয়ে সকলো জানি লওক!

কাৰণ ইহঁত বিৰল, বেঙুনীয়া ৰঙৰ পাহি থকা ফুলবোৰৰ স্বাভাৱিকতে ইতিমধ্যে জয়ী হোৱা এটা মনোমোহাতা আছে। লিচিয়ানথাছ ফুলৰ ক্ষেত্ৰত এনেকুৱা হয়, পাহিবোৰ বেঙুনীয়া, লিলাক আৰু বগা । ইয়াক আন নামেৰে জনা যায় যেনে জেন্টিয়ান ডো প্ৰাডো। ইয়াৰ বেঙুনীয়া ৰং আটাইতকৈ প্ৰিয় হোৱাৰ পিছতো ইয়াক নীলা আৰু গোলাপী ৰঙৰ পাহিৰ সৈতেও পোৱা যায়, এই দুটা আটাইতকৈ বিৰল। ব্ৰাজিলত ইয়াৰ ব্যৱসায় ৯০ দশকতহে আৰম্ভ হৈছিল যদিও পূবৰ দেশসমূহত ইয়াক বহু দশক ধৰি বিক্ৰী কৰা হৈছে।

ইয়াৰ স্বকীয় সৌন্দৰ্য্যৰ বাবে এই উদ্ভিদটোৱে ইউৰোপত কইনাসকলক আকৰ্ষণ কৰিছিল আৰু ফুলৰ থোপাত আটাইতকৈ বেছি ব্যৱহৃত উদ্ভিদসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। ব্ৰাজিলত ইয়াক কোনো সমস্যা নোহোৱাকৈ আমদানি কৰিব পাৰি আনকি সজ্জাতো ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি, কিন্তু সকলো যত্নৰে কণ্ডিচন কৰা হয়। ই কাণ্ড আঁতৰোৱাৰ পিছত ভালদৰে কাটিলে সহ্য কৰে, প্ৰায় দুদিনলৈকে শক্তি হেৰুৱাব নোৱাৰে। ফৰ্মেলডিহাইড আৰু শুকুৱাই লোৱা কৌশলটো এটা পৃথক ফুলৰ থোপাৰ বাবে আৰু ৰং সংৰক্ষণৰ বাবে আটাইতকৈ বেছি ব্যৱহৃত কৌশলসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম।

প্ৰজাতিৰ বৈশিষ্ট্য

Gentianaceae পৰিয়ালৰ পৰা অহা, দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে ই প্ৰাকৃতিকভাৱে ব্ৰাজিলৰ উদ্ভিদ নহয়। ইয়াৰ উৎপত্তি উত্তৰ আমেৰিকাৰ মৰুভূমিৰ পৰা যদিও ইয়াক মেক্সিকো তো পোৱা যায়। উত্তৰ আমেৰিকাৰ লোকসকলৰ ভাগ্য ভাল যে ফুলটোৰ এটা স্থানীয় স্থান এৰিজোনা আৰু টেক্সাছ মৰুভূমি অঞ্চলত, আমেৰিকা ত, য'ত তীব্ৰ উষ্ণ জলবায়ু আছে।

ব্ৰাজিল ত ইয়াৰ খেতি কৰিব পাৰিনে? আচলতে হয়, কিন্তু জলবায়ুবিজ্ঞানৰ দ্বাৰা হেতালি খেলা পৰিৱেশতহে। সেউজগৃহবোৰে মৰুভূমিৰ তীব্ৰ তাপৰ পুনৰুত্পাদন কৰিব লাগিব, যাৰ বাবে ব্ৰাজিলত এনে উদ্ভিদ প্ৰাকৃতিক ৰূপত পোৱাটো সম্ভৱ নহয়। উপযুক্ত গঠনৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ লগে লগে উদ্যোগটোৰ বজাৰ মূল্য আটাইতকৈ বেছি, বিশেষকৈ যেতিয়া ইয়াক সজ্জাৰ লক্ষ্যৰে কৰা হয়, আৰু সাধাৰণতে যোগান নথকাৰ বাবে ইয়াৰ মূল্য হ্ৰাস নহয়। কেৱল ডাঙৰ ডাঙৰ ফুলৰ দোকানেহে বস্তুটো আগবঢ়ায়। পেছাদাৰীসকলৰ পৰা পোৱা তথ্য অনুসৰি জাপানীসকলে ৩০ বছৰতকৈ অধিক সময় ধৰি গছজোপাক ইয়াৰ জলবায়ু আৰু গাঁথনিগত পৰিস্থিতিৰ লগত খাপ খুৱাই ল'বলৈ আৰু সৰ্বোত্তম ৰোপণ লাভ কৰিবলৈ অধ্যয়ন কৰিছিল।

ৰোপণ আৰু খেতি

এইটো অতি সংবেদনশীল বুলি গণ্য কৰা উদ্ভিদ, গতিকে ইয়াৰ খেতিও ব্যয়বহুল। শুকান জলবায়ুত ই প্ৰাকৃতিক হোৱাৰ বাবে ইয়াৰ পানী দিয়াৰ অত্যন্ত হিচাপ কৰিব লাগিব যাতে ক্ষতি নহয়। ঋতু অনুসৰি পানী দিয়া গছত অত্যধিক পানী হ’ব পাৰেঠাৰিডাল অতি সহজে মাৰি পেলায়।

খেতি আৰম্ভ কৰাৰ আটাইতকৈ উত্তম উপায় হ'ল পুনৰ ৰোপণ কৰা, অৰ্থাৎ ইতিমধ্যে ভালদৰে গঠন কৰা আৰু সুস্থ পুলি ব্যৱহাৰ কৰা। মাহৰ পিছত মাহ ধৰি ইয়াৰ বিকাশ নিৰীক্ষণ কৰাটোহে প্ৰয়োজনীয়, গতিকে মাত্ৰ কেন্দ্ৰীয় গাঁত এটাৰে ৰোপণ কৰক, প্ৰথম পানী দিয়াটো কৰক আৰু প্ৰায় দুসপ্তাহৰ পিছতহে গছজোপা চম্ভালিব। গছজোপা যিমান কমকৈ স্পৰ্শ কৰিব সিমানেই ভাল। কিছুমান ফুলে প্ৰত্যক্ষ সংস্পৰ্শলৈ আহিলে বহুত ভাল কাম কৰে। আন কিছুমানৰ বাবে অৱশ্যে তেওঁলোকে নিজাববীয়াকৈ পৰিৱেশৰ লগত খাপ খুৱাই লোৱাটোৱেই ভাল। ঠাইখনো ভালদৰে পোহৰাই ৰখা উচিত।

ইয়াৰ শিপা চুটি, গতিকে ইয়াক ১১ চেণ্টিমিটাৰৰ পাত্ৰ ত বা কঠিন মাটিত ডাঙৰ কৰিব পাৰি। কাষত উদ্ভিদ ৰাখি ইয়াক খেতি কৰিব পাৰি, কিন্তু একে জলবায়ুৰ দাবী কৰা গছবোৰৰ সৈতেহে।

ইয়াৰ বিষয়ে আপুনি কি ভাবে? মন্তব্য! <১>